Als je chronisch ziek bent, ben je er erg bij gebaat de dingen in je leven zo simpel en makkelijk mogelijk te maken. Moeilijke dingen zijn er al genoeg. En dan biedt zo’n dier ook nog eens gezelschap. Saskia Davidse heeft een hulphond en daar vroegen we haar als ervaringsdeskundige naar.
Hoe heet je hulphond en wat doet hij?
Wiebe. Hij helpt vooral dingen pakken die gevallen zijn. Of een kussen of een deken. Want bukken gaat niet makkelijk. Ook doet hij deuren open, geeft het touwtje van de luxaflex aan, ruimt sokken en pakt de post. En het is ook een soort… entity. Hij is gewoon aanwezig. Niet dat ie nu komt , trouwens, hoor, als ik hem nu roep.
Hoe kwam je op het idee om een hulphond te nemen?
Dat weet ik niet zo goed meer. Ik denk dat ik een keer iemand ben tegengekomen met zo’n hond. Vanuit de zorg komen zulke ideeën niet. Ik zat volop in de revalidatie, maar ook daar kwam niemand met het idee, en de fysio en de ergotherapeut ook niet. Je moet het echt zelf bedenken. Net als dat je thuis wil blijven wanneer je ziek bent. Dat is wel een beetje een terugkerend thema in mijn ziektetraject. Nog zo’n terugkerend thema: het moet eerst niet gaan, wil ik een oplossing zoeken. Trial en error.
Wanneer besefte je dat je zelf ook zo’n hond nodig had?
Ik zat in een rolstoel en het lukte niet allemaal zelf en ik was te veel binnen. Dus heb ik het eerst maar eens gegoogled. Zo zijn we uitgekomen bij de hulphondenschool van Martin Gaus.
Zou een hulphond een uitkomst zijn voor meer mensen zoals jij?
Ja, maar het is wel lastig. Het begint ermee dat je alles zelf in gang moet zetten. Vanuit de zorg komt er 0. Mensen worden eerder gestimuleerd om zo min mogelijk uit te geven. En dan moet je nog een aanvraag schrijven en wordt er gekeken naar de haalbaarheidsfactoren. Want het moet voor zo’n hond ook kunnen.
Het zal niet altijd kunnen. Het gezelschap van een behulpzame hond is heel leuk voor ouderen, maar wat als ze te slecht ter been zijn of te weinig energie hebben om hem uit te laten? Ik ben blij dat ik een achtertuin heb, maar anders zouden we een probleem hebben. Het klinkt als een fantastisch idee, een hulphond voor iedereen en ik denk dat veel meer mensen er iets mee kunnen, maar het is niet voor iedereen.
Over Saskia
Een artikel in de PZC zorgde ervoor dat Saskia Davidse contact met ons opnam. Ze heeft MS en de thema’s gezondheid, zorg en wonen hebben heel direct met haar leven te maken. Daarom zag ze raakvlakken met de Zeeuwse Huiskamer. En omdat we het interessant vinden om niet alleen naar ouderen te kijken die met deze thema’s te maken krijgen en Saskia bijzonder goed kan vertellen wat het betekent om MS te hebben, nemen we een serie interviews met haar af.
