Sinds dit voorjaar is Danielle Teclegiorgis aan de slag voor de Zeeuwse Huiskamer. Ze is verantwoordelijk voor de locaties in Breskens en Middelburg. We stellen haar even voor.
Wat is je achtergrond?
Ik heb in Breda Personeel en Arbeid gestudeerd. Van daaruit ben ik, in de Randstad in de werving en selectie beland, bij een uitzendbureau en later ook binnen een groot accountancykantoor en een detacheringsbureau. Wat ik daar vooral van heb geleerd is gesprekken voeren, want ik heb heel erg veel sollicitatiegesprekken afgenomen. Uit een echt goed gesprek haal je overigens meer dan wanneer je een standaard vragenlijst bij de sollicitant doorneemt. In 2008 ben ik naar Zeeland terug verhuisd. Toen begon ik na te denken over mijn carrière en wat daar aan ontbrak. Ik miste diepgang. Zo ben ik op het idee gekomen om me in te gaan zetten voor digitalisering van kwetsbare groepen zoals ouderen en mensen met een verstandelijke beperking. Daar heb ik me een aantal jaar voor ingezet en het was fantastisch, maar ik wilde ook weer meer en verder. Toen ik me ging oriënteren, kwam ik weer in gesprek met Arend Roos en zo hoorde ik meer over de Zeeuwse Huiskamer. Ik dacht: ‘het is wel heel tof wat zij doen.’ En tegelijk was het niet per se heel anders dan wat ik deed. Er werd gewerkt vanuit dezelfde ideeën en overtuigingen.
Hoe bedoel je dat? Heb je daar voorbeelden van?
Wanneer ik trainingen gaf aan mensen met een verstandelijke beperking kreeg ik steeds dezelfde vraag: ‘Welke training geef je dan precies?’ maar dé verstandelijk beperkte of oudere bestaat niet. Je gaat naast zo iemand zitten, kijken wat hij of zij al kan. Kun je met twee vingers typen of met tien? Wil je werken met een I-pad of een laptop? Woon je in een druk of een rustig huis? Kan je familie je helpen of juist niet? Kortom: De invulling van een training hangt af van de vraag. Vraaggestuurd denken is ook heel erg de gedachte die achter de Zeeuwse Huiskamer zit.
Wat voor ervaringen neem je mee naar de Zeeuwse Huiskamer?
De gesprekken die ik heb gevoerd. Daar heb ik zo veel van geleerd. Op de locaties waar ik aan het werk ga, wil ik ook gewoon op straat, op ontmoetingsplekken of gewoon in het winkelcentrum met mensen in gesprek. Ik wil de verbindende figuren van een wijk spreken, maar ook juist de mensen die níét die verbindende factor zijn. De mensen van een gezin waarvan iedereen zegt: ‘Zo, je zal er maar naast wonen!’ Ook die hebben kennis van een wijk en wat daar leeft.
Kun je voorbeelden geven van wat je hebt geleerd uit gesprekken?
Te veel om in een kort interview op te noemen. Wanneer je bij iemand langs gaat om over digitalisering te praten, gaat het over zoveel meer dan computers. Vooral met senioren heb ik zulke mooie gesprekken gehad. Een van de dingen die ik heb geleerd, is dat dingen soms anders zijn dan je denkt. Er wordt vaak gezegd dat digitalisering slecht zou zijn. Als ouderen eenmaal digitaal capabel zijn, komen ze niet meer buiten. Maar ik heb iemand die helemaal in haar eentje voor haar zwaar demente man zorgde weer toegang tot de wereld gegeven. Ze kon mailen, foto’s van haar kleinkinderen openen en via Skype contact zoeken met een vriendin in België. Zonder die digitale kennis had ze ook bijna alleen maar binnen gezeten, maar dan wel een stuk eenzamer. Digitalisering is geen doel op zich, maar het is een mooi middel om de wereld te verbreden.
Een tweede ding dat ik heb geleerd, is dat als je met mensen praat, je zoveel meer leert dan je eigen aannames. Ik hoop uit de gesprekken die ik voor de Zeeuwse Huiskamer ga voeren ook lessen te leren, want ik word zelf ook ouder, dus wat ik hier leer, is op mezelf van toepassing.
Je gaat aan de slag in Breskens en Middelburg. Wat ga je daar doen?
Allebei de locaties zijn nog in ontwikkeling. In Breskens gaan we op korte termijn een huis inrichten en daar wijkbewoners en hun omgeving, instanties en ondernemers uitnodigen voor gesprekken. Middelburg gaat officieel pas vanaf september van start. Op dit moment ben ik me daar nog vooral aan het oriënteren. Kennismaken met instanties, verenigingen en mensen die een belangrijke rol in de wijken spelen. Ik moet het allemaal nog gaan ontdekken en daar kijk ik heel erg naar uit. Gaan we iets doen via een wijkvereniging of juist niet? Dat soort dingen. In elk geval ga ik het gesprek aan, ook gewoon bij mensen thuis. Dat trekt mij het meest en je leert er het meeste van.
Verschilt je aanpak in Breskens van die in Middelburg?
De projecten zijn natuurlijk verschillend. In Breskens gaan we naar de verhalen van een wijk kijken. In Middelburg focust het project zich meer op innovatie en digitalisering en kunnen professionals ook terecht met hun vragen daarover. Op allebei de plekken zal ik regelmatig ter plekke aanwezig zijn. Ook zal ik op allebei de plekken contact zoeken en praten met bewoners. Wat het voor mijzelf ook leuk maakt, is dat ik een achtergrond in Middelburg heb. Ik ken allebei de wijken (Nieuw Middelburg en Dauwendaele). Tegelijk vind ik het juist ook heel leuk dat ik veel minder bekend ben in Breskens en dus in één klap ga kennismaken met een voor mij nieuwe gemeenschap. Mocht je me in Breskens of Middelburg treffen, spreek me vooral aan. Ik ben er om te luisteren, het gesprek aan te gaan en te leren.
