De Zeeuwse Huiskamer heeft na onderzoek en heel veel gesprekken met inwoners van Rilland (van afspraken bij de mensen thuis tot spontane ontmoetingen in de supermarkt) een analyse gemaakt van het dorp. Wilko Clarijs, voor Zorggroep Ter Weel werkzaam in Rilland en voor de de Zeeuwse Huiskamer werkzaam als Projectleider Rilland, vertelt wat die analyse betekent.
Wat betekende de analyse voor jou?
Er kwamen niet zo heel veel verrassingen naar boven. Ik had een bepaald beeld van het dorp en dat is nu wel bevestigd door de inwoners zelf. Toen ik in Rilland begon met werken, kende ik het niet zo heel erg goed, maar ik had wel de indruk dat het een heel gemengd dorp was. Veel verschillende afkomsten. Veel Turken, Zeeuwen en Brabanders. En dat er veel gebeurde had ik ook meegekregen. Met Rilland heeft ‘t, bijvoorbeeld. Wat wel opviel bij het onderzoek, is dat er heel veel bereidheid is om te helpen, maar dat mensen vaak niet weten hoe ze kunnen helpen. Er is dus wel sturing nodig, een bepaalde motor of katalysator.
Wat bedoel je daarmee?
Door de nieuwe regelgeving rond zorg komt er meer bij bewoners zelf te liggen. En dat kan ook. Je kunt de uitdaging wel bij de bewoners neerleggen, als er maar iemand op de achtergrond aanwezig is. Om een duwtje te geven. Dat vraagt ook iets van organisaties en overheden.
Kun je daar een voorbeeld van geven?
Stel je neemt als organisatie een beslissing die gevolgen heeft voor alle bewoners. Dan stuur je daarover een brief aan alle betrokkenen en dan heb je erover gecommuniceerd. Maar in de praktijk krijgen mensen het dan dus niet mee. En vervolgens krijg je allemaal vragen. Je kunt beter een uurtje besteden aan een bijeenkomst waarop je alles uitlegt dan dat je later heel veel tijd in klachtenafhandeling moet steken.
Maar goed, er kwam niet veel nieuws naar boven. Wat is dan het nut van de analyse?
Je hebt die analyse gewoon nodig om verder te kunnen. Als we verder waren gegaan op basis van mijn gevoel had het ook goed kunnen uitpakken, maar je weet dan niet of je de juiste snaar raakt. Die zekerheid hebben we nu wel.
Zijn er behalve de inhoud van het rapport nu ook al gevolgen van het rapport te merken?
In het kader van het onderzoek is Don Monfils ‘ingevlogen’. Mede daardoor is er nu de insteek dat we gaan kijken naar een dementievriendelijk Rilland. Er komen bij de basisschool lespakketten over dementie. Daar krijgen natuurlijk niet alleen de kinderen iets van mee, maar ook hun ouders. Er komt een theatervoorstelling over het thema en we gaan kijken naar de mogelijkheden om iets te doen met de drie gesloten woningen in de Vliedberg waar mensen met zware dementie wonen. En er zijn afspraken gemaakt met Scalda. Hun studenten gaan het rapport analyseren en ze komen met ICT-oplossingen.
Je merkt dat als je met elkaar spreekt, er steeds meer ideeën ontstaan. Het wordt zo een behoorlijk groot project. Voor mijn gevoel gebeurt het nu allemaal in Rilland en ook ‘s-Heer Hendrikskinderen. Het is toch wel een heel bijzonder project. Het is zelfs de Nederlandse grens over gegaan. We zijn er best trots op, en onze bestuurders trouwens ook.
